3 mei

Het vliegtuig naar Adelaide zit vol. Naast mij zit een vrouw die een aantal jaren in Nederland heeft gewoond, in de buurt van Staphorst! Ze woont nu in Sydney, gaat vandaag werken in Adelaide en vliegt vanavond weer terug naar Sydney. Ongelooflijk! 

In Adelaide op de luchthaven weer een lange wachttijd. En we vertrekken ook nog met vertraging, alweer! Als we instappen zien we dat er een jongen apart gezet wordt door de bemanning. Bij aankomst in Alice Springs wordt iedereen verzocht te blijven zitten. Er komen 3 indrukwekkende politieagenten het vliegtuig in, lopen door het middenpad naar achteren en houden een stel jongens aan die blijkbaar  het een en ander op hun geweten hebben. 

Aan boord zit ik naast een Australiër die 20 jaar in Alice Springs heeft gewoond. Hij vertelt onderweg van alles over de plaatsen die wij gaan bezoeken. Leuk! Door de vertraging en het wachten bij het  uitstappen zijn we nèt op tijd bij de car rental. We krijgen een nieuwe Kia Sportage, door het meisje van de autoverhuur op z’n Frans uit gesproken als Sportaaaazzzje. (Die houden we er in! ) Het is een automaat en hij rijdt heerlijk! We rijden naar het hotel en lopen dan nog even naar het centrum van Alice Springs. We eten een enorme beefburger in de Bojangles Saloon, een van de beste pubs van de wereld ( wij van wc eend..) een outback cafe in Western style: houten vloer , saloondeuren, mannen met hoeden en bier, dikke vrouwen met tattoos én levende muziek. Prima afsluiting van de dag.

4 mei

En dan gaan eindelijk on the road. We rijden naar Glen Helen. Onderweg maken we wandelingen naar Standley Chasm, een prachtige smalle rood kloof, naar Ochre Pits, een okergroeve, naar Serpentine Gorge met mooi gekleurd gesteente, naar Elery Creek, een groot waterhole en lopen over smalle paadjes naar uitkijkpunten.  Het is prachtig weer, strakblauwe lucht, niet al te warm, perfect dus....behalve die k..vliegen. Gisteren bij aankomst in AliceSprings was er al een welkomstcomité van honderden vliegen. Dat beloofde al weinig goeds. Vandaag waren het er duizenden. Echt om gek van te worden. Ze zitten in je oren, je ogen, je mond, zelfs in je ...( nee hoor, grapje, daar nog net niet). Onderweg kwamen we dan ook alleen maar mensen tegen met een vliegennet om hun hoofd. Geen gezicht, maar blijkbaar werkt het. Bij aankomst in Glenns Helen hebben we onszelf meteen zo’n kek netje cadeau gedaan, zodat we de komende dagen straal voor gek lopen, maar geen last meer hebben van die plaaggeesten.

We slapen in een een heel basic outbackhotel en genieten op het terras van een Red Centre Devil biertje en een lekker wijntje. Het was een schitterende dag! 

P.S. Waarschuwing: de fotoserie bij dit blog bevat schokkende beelden.