Ik kan niet slapen van de jeuk, muggenbeten. Na de vliegen is dit een minstens zo’n irritante plaag. Ik heb ergens tijdens de voorbereidingen van de reis gelezen dat cetrizine tegen hooikoorts ook prima werkt tegen jeuk van muggenbulten.  Okee, hier dus de tip van Mariëtte : Cetrizine, gewoon van het Kruidvat of de Lidl, proefondervindelijk maar niet wetenschappelijk bewezen. Gebruik op eigen risico. Je slaapt er ook nog heerlijk van! 

We worden wakker van gebonk op het busje. Aan de autospiegel hebben we een zak met afval hangen. Die is ontdekt door een bushturkey die de zak bespringt en vernielt. Staat Arie ‘s morgens om 6 uur al vuilnis bij elkaar te rapen. 

Het weer is fantastisch, Agnes Water is een paradijs met een heel lang strand. Vlak bij de camping zijn de surfers al  vroeg in de weer, verderop zie je niemand meer. We wandelen, zitten aan het strand in de zon en ik ga nog even koppie onder in de oceaan. ‘s Avonds als we de vaat aan het doen zijn, rijdt onze buurvrouw met eenzelfde busje als wij, knalhard achteruit tegen een grote camper aan. Een enorme klap, een joekel van een deuk, de achterruit aan diggels, overal glas, een vreselijke bende, vrouw  logischerwijs compleet van slag. Wat een ellende! De eigenaar van de grote camper, met toch ook wel wat schade, is een 80-jarige Aussie die bewonderenswaardig rustig blijft. “Accidents happen, no worries, relax” zegt hij en helpt de vrouw mee met glas opruimen en het dichtplakken van het gat van de achterruit met vuilniszakken. Vriend van de vrouw reageerde heel wat onsympathieker. In allebei de kampeerwagens bleef het nog lang onrustig. En ook in mijn hoofd, in het besef dat je vakantie, je budget (en zelfs je relatie)  in één verkeerde move een flinke deuk op kunnen lopen. 

Op weg naar Yeppoon hebben we een koffiestop in Raglan. We nemen er een pie bij. Als we die buiten op het terras op willen eten worden we teruggefloten. Het is een rokersgedeelte en daar mag niet gegeten worden. Huh...? Er is verder in geen velden of wegen iemand te zien. “Australian rules” verontschuldigt de bazin zich. Tja, die Aussies hebben overal regels voor en flinke boetes als je je er niet aan houdt.  

‘s Middags zijn we in Emu Park. Geen emu te zien maar wel een heel stel kookaburra’s. De bus moet gecleaned en er moet gewassen worden, alles is wat smotsig geworden ( zou Yvon Jaspers zeggen). We eten in het dorp een pizza bij een BYO ( bring your own): wijn en bier mee, blijft wat vreemd voor ons, maar is hier doodgewoon. 

Het weer is nog steeds prachtig! We rijden van Gladstone naar Marlborough( zonder te roken) via Yeppoon (even nostaligisch terugblikken) naar de Bruce Highway (het dode kangoeroepad). We drinken in Marlborough in een buurtwinkeltje koffie en rijden door naar Clairview. Zodra we de camping oprijden weten we dat we hier eerder geweest zijn. Grappig. We waren van plan om alle plaatsen waar we op eerdere vakanties geweest waren over te slaan, rijden we er ongemerkt zo maar een op.  Arie tuigt meteen zijn hengel op, ik pak mijn boek en mijn stoeltje en we zitten heerlijk aan het strand. Terwijl we aan het strand zitten zakt het water in een recordtijd, zodat er rotsen bloot komen te liggen. 3 keer breekt er een tuigje en van vissen komt dus weer niks. 

Gisteren op weg naar Cape Hillsborough, onderweg doen we inkopen in Mackay. Ook even koffie en internetten bij Macca’s. Het is  bewolkt en het gaat steeds harder regenen. Op Cape Hillsborough National Park aangekomen schuilen we bijna 3 kwartier onder een afdak en besluiten dan om maar door te rijden. Kamperen in een bos op nat zand gaat ons net te ver. We landen in Midge Point, een prachtige camping met hele ruime plaatsen. Eigenlijk is het meer een heel groot aangelegd park met hele hoge bomen. Volgens de dame van de camping heeft het in 5 jaar niet geregend in mei, ze vindt het ook ongewoon koud. Ja ja, we treffen het! ‘s Morgens moeten we hier ook walibi’s kunnen spotten! We zijn hier bijna alleen op een stel kleren muggen na.  En uiteraard is er geen wifi. De walibietjes renden vanmorgen langs de rand van de camping en we zagen en hoorden  ook volop kookaburra’s. De zon schijnt. We ontbijten heerlijk in de zon en bedenken dan om toch maar verder te trekken. Het is hier prachtig, maar er is verder niets te doen. We rijden naar Bowen, waarde film Australia is opgenomen,  kopen een mangosmoothy bij de Big Mango en gaan naar camping Horseshoe bay. En ook hier werkt de wifi slecht. Het weer is inmiddels prachtig, dat dan weer wel. Er kan gevist worden en het er is een mooi strand.  We sturen een berichtje naar Sjoerd dat we morgenmiddag bij hem zijn.