5 juni

Arie probeert in Mission Beach nóg een keer of hij op de oceaan kan vissen. Omhalf 7 ‘s morgens moet hij naar de schipper bellen en ja , hoera, het gaat door! Eindelijk een halve dag ( want in de loop van de dag zou er weer te veel wind staan) vissen op de oceaan. Mijn plan om te wassen kan niet doorgaan, de hele camping zit zonder stroom. De Thaise receptioniste zet kaarsjes neer in het toiletgebouw, zo kun je romantisch poepen by candlelight. Die hebben we nog niet gehad. Om een uur of 1 is Arie weer terug. Het was leuk, hij heeft aardig gevangen en is doodmoe. Dat noemen ze moe, maar voldaan.

6 juni

We hopen nog op het zien van een cassowary. Op de camping zijn ze verschillende keren gesignaleerd, helaas niet door ons. Ook op de Cassowary route naar El Arish hebben we geen geluk. We rijden de Canecutter Way, een scenic drive en we constateren dat er een hoop cane te cutten is. Een paar kleine dorpjes, overal rails voor de canetrains en een enorme suikerfabriek. Ook zijn er gigabananenplantages. Het is heuvelachtig en vooral erg groen. We zitten duidelijk in het natte tropische gebied. We maken een stop bij Paronellapark. Een Spanjaard, meneer Paronella, bedacht ooit dat hij zijn eigen kasteel wilde bouwen, met een balzaal, een prachtige tuin met tunneltjes langs en bruggetjes over het water. Dat allemaal bij een mooie waterval, maar wel in the middle of nowhere. Ieder zijn droom, zeg maar.... Via Innisfail, een stadje dat na een cycloon, ergens begin 20e eeuw, helemaal opnieuw opgebouwd is in Art Deco Stijl, rijden we door naar Cairns. We twijfelen of we nog een stop maken in the Atherton Tablelands, maar de lucht is zo grijs dat we niet veel goeds verwachten. Dus rijden we door naar Cairns om hier nog een paar dagen vakantie te houden. Dit wordt onze laatste camping, vlakbij het Apollo bedrijf waar we zondag de camper in moeten leveren en niet te ver van het hotel waar we de laatste nacht logeren. Perfect dus, we hebben een mooi plekje, helaas wel onder een boom met vleermuizen. Arie vindt het geen bezwaar, ik vind het.....doodeng!

7 juni

Het miezert, we ontbijten in de campkitchen. Die is vol met backpackers. Sommigen hebben hun hele hebben en houwen op de tafels uitgestald, omdat ze droog in willen pakken voor vertrek.Er worden overgebleven etenswaren doorgegeven en telefoons opgeladen. Boven ons hoofd zit een kookaburra op eten te azen. Als het iets droger wordt nemen we de plu’s mee en lopen we naar de city. Onderweg moeten we schuilen voor een tropische regenbui. We blijven een poos in de overdekte markthal waar de meest bijzondere groente en fruitsoorten te koop zijn. Ook lekkere koffie trouwens! Helaas wordt de regen alsmaar erger en zijn we om half 4 zeiknat weer terug op de camping. En dan is zo’n busje klein en benauwd met al die natte zooi! Hou het dan maar eens gezellig....;)

8 juni

Het is min of meer droog. We ontbijten in de campkitchen. Ik zoek de was bij elkaar, dat blijkt héël veel. Het wassen in de machine is in 30 minuten gepiept. Nu nog het drogen. Er zijn 2 drogers en iedereen wil ze gbruiken. Ik hang mijn enorme hoeveelheid was dan toch maar buiten aan de lijn.Als ik daar net mee klaar ben komt er een droger vrij. Was er weer af en in de droger. Lekker bezig....Koffie!!!!

De camping is vlakbij het vliegveld, met regelmaat vliegt er een toestel laag over, vlakbij is het politiebureau, waarvandaan er geregeld uitgerukt wordt en vlakbij een spoorlijn, waar eens in het uur een trein over heen dendert. Met de schreeuwende cockatoos, de lachende kookaburra’s en een keuken vol met backpackers is het hier een levendige boel.

We gaan deze keer met de bus naar de stad, bezoeken een fototentoonstelling over Aboriginals in The Cairns Art Gallery en gaan dan naar de overdekte Nightmarket om souvenirs te kopen.

9 juni

Vandaag camper leeg- en schoonmaken en terugbrengen bij Apollo. Gelukkig schijnt de zon. Dat maakt het inpakken van de reistassen iets gemakkelijker. We rijden om 10 uur de camping af, eerst naar het hotel, Chrystal Gardens. Daar willen we de bagage vast neerzetten, maar we kunnen zelfs al op onze kamer terecht! Dan naar Apollo, we belanden in de file vanwege de IronMan triatlon die vandaag wordt gehouden in Cairns. Overal staan verkeersregelaars het verkeer tegen te houden om deelnemende wielrenners door te laten. Bij Apollo zijn we snel klaar en lopen we terug naar het hotel.Met een shuttlebusje van het hotel kunnen we naar de city. Even bellen als we weer opgehaald willen worden. Wat een service! De triatlon is een enorm evenement met heel veel deelnemers. Atleten met afgetrainde lijven, maar ook deelnemers waarbij je denkt “ is dit wel verstandig? “ of “ wat doe je jezelf aan?”,die op hun tandvlees binnenkomen. Gelukkig is er zelfs een mobiele operatiekamer aanwezig voor evt noodgevallen. Er zijn heel veel enthousiaste vrijwilligers die alles perfect laten verlopen en duizenden enthousiaste toeschouwers. We eten buiten bij het zwembad van het hotel. De receptie regelt dat er morgenochtend om half 8 een taxi naar het vliegveld is. Kunnen we eerst nog ontbijten. En dan start het vliegschema naar huis.