Uluru en Katatjuta

7 mei

Vandaag 350 km saaie weg gereden naar Yulara, waar onze accomodatie voor Uluru is. Daar aangekomen blijken we een gratis upgrade te hebben. Bofferds! We gaan niet naar het Outback Pioneer Hotel, maar naar het chique Sails in the Desert. Het is inderdaad poepiechique! Had ik behalve mijn teenslippers toch mijn hakken mee moeten nemen! Na inchecken en een klein tukkie voor Arie gaan we naar Uluru. We kopen een pas voor 3 dagen (2 kan niet) en bezoeken het Culturele Centre. Met je zonnebril op een donkere ruimte binnenkomen loopt meestal niet goed af...ik maak een flinke smak en was bijna in de dreamtime beland.. Gelukkig valt de schade valt mee. Kroontje recht en doorrrr...We boeken 2 fietsen voor de volgende dag, want we willen een rondje om de magische rots maken, kijken waar de Aboriginal guided tour start en gaan dan genieten van de zonsondergang op Uluru. Prachtig! Van geel bruin naar oranje, naar oranjerood , naar rood en uiteindelijk bruin. Het is bijzonder om te zien. We rijden terug naar Yulara en gaan dan eten in het Outback Pioneer Hotel, want ons eigen hotel ispoepiechique, ook wat betreft de prijzen.

8 mei

Vroeg opstaan, nog in het donker in de auto om ook de zonsópkomst op Uluru mee te maken. We zijn duidelijk niet alleen. Maar het is doodstil. Je hoort alleen het klikken van de fotocamera ‘s. Ons plan om rond Uluru te fietsen gaat helaas niet door. Jammer, want er komt vast geen volgende keer. Wel maken we een wandeling met een gids, die heel veel vertelt over de Anangu, de oorspronkelijke Aboriginal eigenaren van Ulura. We zien een aantal mensen de berg opklauteren en er weer naar beneden sukkelen (sommigen op hun kont) langs de enige kabel die daarvoor is aangebracht. Het is geen gemakkelijke klim en er hebben al tientallen mensen het leven gelaten. Het is nog niet verboden ( dat is pas vanaf 26-10-2019) maar de Aboriginals zien het als heiligschennis. Dus uit respect laten de meeste mensen het wel. Na de rondleiding rijden we naar Kata Tjuta ( de Olga’s) een enorme steenformatie, maar veel minder toeristisch. ‘s Avonds gaan we naar een kunstproject “ Field of Light”.50.000 ledlampjes in de woestijn, een gebied zo groot als 7 voetbalvelden. Het lijkt een beetje op rommelige bollenvelden, al die gekleurde lichtjes. In een pikdonkere nacht onder een sterrenhemel met duizenden sterren. Indrukwekkend!

We vinden het erg leuk jullie reacties te lezen!

Het uploaden van foto's lukt tot nu toe niet erg best. Als we betere Wifi hebben maken we dat goed!

Kings Canyon

5 mei.

We hebben allebei slechtgeslapen, maar we moeten vroeg op. Je begrijpt wel, het is geen relaxvakantie.... We hebben 600 km voor de boeg en moeten eerst nog even langs AliceSprings voor benzine en inkopen. Wij drinken koffie en dan is het blik op oneindig en gás !!!Muziekje aan, playlist op “On the Road” . Onderweg is er niets, maar dan ook niets te zien en te beleven. De eerste 300 km gaan nog wel, maar dan slaat de verveling en vermoeidheid toe. Het is dodelijk saai. 1 keer kunnen we stoppen om te tanken en 1 keer hebben we een koffiestop, die hard nodig was. Verder was er NIETS onderweg. Zelfs geen dooie kangoeroes! Om half 6 zijn we bij het Kings Cayon Resort. Het is prachtig. We kunnen op onze eigen veranda zitten, wel weer in gezelschap van heel veel vliegen. Daarna lopen we naar het uitzichtpunt waar je de ondergaande zon op het gebergte zien schijnen. De rotsen worden van vlammend oranje langzaam donkerrood, indrukwekkend. We staan daar met minstens 50 scholieren die in de accomodatie overnachten en bezig zijn met een hele speciale schoolreis!

‘s Avonds eten we in the Thirsty Dingobar . We hebben na een paar dagen in de outback in de gaten dat de porties overal enorm zijn, dus delen we lekker zuinig op z’n Hollands maar nemen ter compensatie nog een biertje en een wijntje extra à $10,- per stuk.

6 mei

We maken eerst een wandeling van een uur door de kloof, the Kings Canyon. En dan toch ook maar de rimwalk voor geoefende wandelaars, duur 3 tot4 uur. Je loopt dan boven de kloof langs. Het advies voor deze wandeling is te vertrekken met zonsopgang, maar wij vertrokken pas na de ochtendstoelgang en nadat we alle spieren en gewrichten langzaam weer op gang gebracht hadden. Want ja, toch een dagje ouder hè? Onderweg worden we steeds gewaarschuwd als er een gevaarlijk stukje is. En die zijn er veel! Er staan op strategische plaatsen AED’s, een lekker veilig gevoel. Het is ongelofelijk mooi. Af en toe worden we ingehaald door snellere (en dus meestal jongere) mensen. We doen op ons gemak en maken foto’s tot de batterij het genoeg vindt. We hebben veel plezier van ons netje, de vliegen zijn irritant. Nadeel: door het netje kan Arie zijn neus niet snuiten en de gezichtsherkenning van mijn iPhone werkt ook niet. Maar drinken door het netje heen lukt dan weer wel! Om het resort is ook nog een hike van 45 min. Doen we dus ook nog maar. Daarvoor moet je je melden dat je dat gaat doen en je weer afmelden als je terug bent. Allemaal voor de security! Het was een welbestede dag. Geen wifi helaas.

Sydney- Adelaide-Alicesprings

3 mei

Het vliegtuig naar Adelaide zit vol. Naast mij zit een vrouw die een aantal jaren in Nederland heeft gewoond, in de buurt van Staphorst! Ze woont nu in Sydney, gaat vandaag werken in Adelaide en vliegt vanavond weer terug naar Sydney. Ongelooflijk! 

In Adelaide op de luchthaven weer een lange wachttijd. En we vertrekken ook nog met vertraging, alweer! Als we instappen zien we dat er een jongen apart gezet wordt door de bemanning. Bij aankomst in Alice Springs wordt iedereen verzocht te blijven zitten. Er komen 3 indrukwekkende politieagenten het vliegtuig in, lopen door het middenpad naar achteren en houden een stel jongens aan die blijkbaar  het een en ander op hun geweten hebben. 

Aan boord zit ik naast een Australiër die 20 jaar in Alice Springs heeft gewoond. Hij vertelt onderweg van alles over de plaatsen die wij gaan bezoeken. Leuk! Door de vertraging en het wachten bij het  uitstappen zijn we nèt op tijd bij de car rental. We krijgen een nieuwe Kia Sportage, door het meisje van de autoverhuur op z’n Frans uit gesproken als Sportaaaazzzje. (Die houden we er in! ) Het is een automaat en hij rijdt heerlijk! We rijden naar het hotel en lopen dan nog even naar het centrum van Alice Springs. We eten een enorme beefburger in de Bojangles Saloon, een van de beste pubs van de wereld ( wij van wc eend..) een outback cafe in Western style: houten vloer , saloondeuren, mannen met hoeden en bier, dikke vrouwen met tattoos én levende muziek. Prima afsluiting van de dag.

4 mei

En dan gaan eindelijk on the road. We rijden naar Glen Helen. Onderweg maken we wandelingen naar Standley Chasm, een prachtige smalle rood kloof, naar Ochre Pits, een okergroeve, naar Serpentine Gorge met mooi gekleurd gesteente, naar Elery Creek, een groot waterhole en lopen over smalle paadjes naar uitkijkpunten.  Het is prachtig weer, strakblauwe lucht, niet al te warm, perfect dus....behalve die k..vliegen. Gisteren bij aankomst in AliceSprings was er al een welkomstcomité van honderden vliegen. Dat beloofde al weinig goeds. Vandaag waren het er duizenden. Echt om gek van te worden. Ze zitten in je oren, je ogen, je mond, zelfs in je ...( nee hoor, grapje, daar nog net niet). Onderweg kwamen we dan ook alleen maar mensen tegen met een vliegennet om hun hoofd. Geen gezicht, maar blijkbaar werkt het. Bij aankomst in Glenns Helen hebben we onszelf meteen zo’n kek netje cadeau gedaan, zodat we de komende dagen straal voor gek lopen, maar geen last meer hebben van die plaaggeesten.

We slapen in een een heel basic outbackhotel en genieten op het terras van een Red Centre Devil biertje en een lekker wijntje. Het was een schitterende dag! 

P.S. Waarschuwing: de fotoserie bij dit blog bevat schokkende beelden.

Het gaat beginnen!

We gaan beginnen...!

30 april vertrokken we vanaf Schiphol. Voor het eerst hoefde voor ons bij de security niets uitgepakt te worden. Telefoon en iPad bleven gewoon in de tas en alles ging door de scan. 20.00 uur was de vertrektijd en dus liep Arie tot zijn spijt de voetbalwedstrijd Ajax- Tottenham Hotspurs mis. Gelukkig was er een steward die hem op de hoogte hield en de eindstand werd toen de wedstrijd afgelopen was zelfs omgeroepenin het vliegtuig. Gewonnen!

Omdat er restricties in het luchtruim waren moest de piloot wat extra bochten maken om niet over het verboden gebied te vliegen. We deden zodoende wel drie kwartier langer over de vlucht.

In Kuala Lumpur hadden we een stopover van maar liefst 9 uur. We zouden een hotelkamer nemen, maar omdat we op de eerste vlucht allebei veel geslapen hadden leek dat niet echt nodig. Maar jee, wat duurde het lang. Het vliegveld is prachtig, maar niet supergroot. In een paar uurtjes heb je echt alles gezien. Inclusief een wandeling door het stuk tropisch regenwoud waar het gebouw omheen gebouwd is. Tot onze pech vertrokken we ook nog eens 1 1/2 uur te laat. De piloot bleek ziek en er moest dus een andere piloot ingevlogen worden. Uiteindelijk vertrokken we net na 00.01 uur. We kregen nog een klef broodje en een flesje wijn en daarna gingen de lichten uit. Slapen mensen!

Aan boord moeten al hele lijsten ingevuld worden. Waar kom je vandaan, waar ga je naar toe, hoe lang blijf je, heb je nog etenswaren of medicijnen aan te geven, heb je geen blubber onder je schoenen. Door de douane nog aangevuld met de vraag of we messen, wapens of porno bij ons hadden. Lange rijen vermoeide mensen bij de douane, alle invoerkaartjes worden gecontroleerd. Met 4 personen tegelijk + bagage moeten we op een rode loper en wordt een snuffelhond langs ons heen gejaagd. Prima, alles in orde, de kaas, drop, stroopwafels en Gorcumse zoutebollen zijn veilig in Australië geland. Missie geslaagd!

En nu zijn we dus in het Ibis hotel vlakbij het vliegveld in Sydney. Het plan om vandaag vanuit het hotel met de bus naar de City te gaan hebben we laten varen. We zijn moe en doorgezeten. En er is te weinig tijd, om half 6 is het donker. We maken wel een flinke wandeling en we lopen naar het piloten café voor een pizza. We gaan vroeg naar bed, morgen moeten we om 06.00 uur op. We vliegen dan via Adelaide naar Alice Springs.

Volgende keer verder. Gr, Mariëtte en Arie

Welkom terug op ons reisblog

Welkom terug op ons reisblog!

Het is alweer twee jaar geleden dat wij in Australië geweest zijn.

Hoog tijd dus voor een nieuw avontuur.

De voorbereidingen daarvoor zijn al maanden geleden begonnen met het boeken van de vluchten, het bespreken van hotels, de huurauto en het camperbusje.

De laatste maand voor vertrek is er nog het regelen van de visa, het medisch paspoort, het internationaal rijbewijs en de cadeautjes voor onze Aussie. En lijstjes maken om vooral niets te vergeten.

We gaan deze keer veel airmiles maken: We vertrekken 30 april naar Sydney, dan via Adelaide naar Alice Springs. Daar staat een huurauto klaar en gaan we een 8 daagse rondreis door het Rode Centrum maken. Daarna vliegen we weer terug via Adelaide naar Sydney , dan door naar Brisbane en gaan we de reis voortzetten met het busje. We reizen langs de oostkust via Sjoerd op Rita Island naar Cairns. In Cairns leveren we het busje weer in en vliegen we terug naar Sydney om daarvandaan via Kuala Lumpur half juni weer in Amsterdam te landen.

Je krijgt automatisch een mailtje als er een nieuw verhaal of nieuwe foto’s op deze site staan.

We zien jullie graag terug op ons reisblog en laat gerust af en toe een berichtje achter!

See you, Mariëtte en Arie

Wat ons opviel

Wat ons opviel.....in willekeurige volgorde.

Met daarbij de aantekening dat een aantal van deze opmerkingen niet geldt voor de grote steden.

* Australiërs houden van de overtreffende trap: altijd is er wel iets het grootste, langste, oudste van Australië, van de staat of van de stad. De langste jetty, de oudste jetty, de langste houten jetty, de oudste houten jetty, pub, hotel , museum....enz.

* Aussies zijn enorm chauvinistisch en trots op hun land.

* Aussies hebben giga auto's, boten, drie-assige caravans en campers zo groot als de SRV-wagen of de stadbus.

* Aussies zijn dol op de natuur, op kamperen en trots op alle nationale parken.

* Aussies zijn allemaal in Nederland geweest of willen er nog naar toe.

* Aussies hebben allemaal familie in Europa.

* Aussies houden van bbq en dat wordt door de mannen gedaan. De biefstukken zijn enorm. Overal in de parken zijn grote vrij te gebruiken barbecues.

* Ook overal openbare toiletten en prachtige speeltuinen.

* Iedere staat heeft zijn eigen tijd, regels, wetten en gewoontes.

* In Queensland zijn ze nog steeds heel scheutig met plastic tasjes, in Victoria moet je er voor betalen, net als bij ons.

* Er ís wel lekkere koffie, maar soms moet je even zoeken. Er zijn veel mooie koffiemachines waar toch hele beroerde koffie uit komt. En het maken van één kopje duurt vaak een eeuwigheid.

* Wijn en bier koop je niet in de supermarkt, maar in de bottleshop. Of in de drive- through. Vaak moet je je legitimeren.

* Zaterdagmiddag gaan de winkels dicht. Grote supermarkten zijn 7 dagen in de week open.

* De meeste Aussies zijn bijzonder aardig, belangstellend en hulpvaardig.

* Er zijn ongelofelijk veel Aziaten, die zijn minder benaderbaar.

* Er zijn miljoenen irritante vliegen en muggen.

* Om half 10 's avonds is het overal doodstil. De dag begint vroeg.

* Kleding is onbelangrijk.

* Je loopt op flipflops , thongs ( =teenslippers, er zijn zelfs automaten voor!) of op sportschoenen

* Werken doe je ook gewoon in je korte broek.

* Uit eten doe je vooral als ontbijt of lunch.

* Backpackers in Sydney moeten nu al een hostel reserveren voor de jaarwisseling.

* Aussies zijn soms heel moeilijk te verstaan, ze praten vaak met de kiezen op elkaar.

* Aussie taal zit vol met afkortingen. Brekky = breakfast, mozzies= mosquitos, Woolies= Woolworths, maccas= MacDonald, fisho= vishandel, sunnies= sunglasses enz.

* Thank you zeggen als ze alstublieft bedoelen.

* De zon staat midden op de dag in het noorden, bij ons in het zuiden.

* Het water loopt precies andersom weg door een putje dan bij ons.

* Veel kunst in op straat, muurschilderingen, mozaieken, kunstwerken van oud ijzer en modern staal.

* Niet te eten: vegamite en gravy, Aussies zijn er dol op. Er bestaat zelfs chocola met vegamite.

Rita Island

We zijn een dikke week bij Sjoerd op Rita Island. Daar is sinds de vorige keer weinig veranderd. Suikerriet- en mangoplantages, waar je ook kijkt! Het affikken van suikerriet dat klaar is om geoogst te worden is om milieutechnische redenen niet meer toegestaan, dus ook geen spectaculaire canefires meer. We lezen, wandelen, Arie vist in de rivier, we gaan het strand van Alva Beach, doen boodschappen in Ayr, drinken daar koffie. Wij koken, klussen en cleanen een beetje. Dat is wel nodig, het is een stoffige bende na cycloon Debby, alhoewel het zonder Debby waarschijnlijk ook wel nodig was. Sjoerd maakt lange dagen: 's Morgens om 05.00 uur de deur uit en 's avonds om 17.00 uur stapt hij weer binnen. Om 18.30 is het donker, dan blijft er weinig tijd over.... Hard en zwaar werken met deze temperaturen! In het weekend moet die enorme lap gras gemaaid , de was gedaan, gereedschapskar weer op orde gemaakt, boodschappen gedaan en het huis gepoetst worden. Dat laatste schiet er begrijpelijkerwijs nog al eens bij in. Gelukkig kunnen we ons dus ook nog een beetje nuttig maken!

Goede vrijdag is hier alles gesloten, Sjoerd is dus ook vrij. Hij maakt de boot klaar, die was lang niet gebruikt en moest zelfs opnieuw geregistreerd worden. Er kan eindelijk gevist worden! Dat wordt een betrekkelijk goede vrijdag voor vader en zoon, ieder 3 vissen: baracuda, queenfish en grunters.

Paaszaterdag maken we een dagtrip naar de Burdekin Dam, 200 km waarvan 50 km gravel en weer terug. Sjoerd heeft hier gewerkt, wat een takke eind weg zeg! Onderweg lunchen we in het Imperial Hotel in Ravenswood, een oud, slaperig goudmijnstadje. Alles in het hotel is nog/weer exact hetzelfde als toen het 115 jaar geleden gebouwd werd. Hier heeft de tijd echt stil gestaan! Er komen bezoekers op af omdat er een kamer is waar een geest rondwaart. We hoorden een klein meisje vragen of ze in kamer 11 mocht kijken, want daar zou de ghost verblijven... Het hotel schijnt om die reden ook echte weirdo's aan te trekken. Maakt niet uit, betalende klanten zijn altijd welkom! In de tijd van de goldrush waren er overigens 40 hotels in dit mini plaatsje, niet te geloven!

Morgen na de lunch vertrekken we naar Townsville, de huurauto inleveren en dan vliegen naar Brisbane. Daar overnachten we en dan vliegen we via Guangzhou, China, naar Amsterdam, waar we dinsdagochtend 18 april landen. En dan is het echt voorbij, het is mooi geweest. We zitten afgetankt met indrukken, er kan eigenlijk niets meer bij. Gelukkig hebben we heel veel foto's! Dat wordt een fotoalbum maken en nagenieten de komende weken!

We vonden het leuk dat jullie met ons meereisden, dank voor de reacties en goede adviezen. Voor ons was dit reisblog ook noodzakelijk om bij te houden waar we allemaal geweest zijn. We lezen het zelf met plezier terug, sommige dingen waren we bijna alweer vergeten!

Het waren 3 fantastische dagen!

In Sydney logeren we in het Oaks Gouldsbrough aparthotel. In 1883 gebouwd als een enorme wolopslagplaats aan de haven. Nu zitten er 500 appartementen in, met nog heel veel originele elementen. Enorme eikenhouten (Oak's) balken en de oude houten vloeren. Het appartement bevat alles wat je je maar kunt bedenken: oven, magnetron, vaatwasser, wasmachine en droger. Niet dat we daar gebruik van maken, het is tenslotte vakantie! Het hotel staat midden in Darling Harbour, centraal Sydney. We lopen zo de Harbour Shopping Mall in, heel vervelend.....De tweede dag begint goed, Mariëtte mist een treedje op een trap en maakt een flinke smak...Na een cappucino met een croissantje aan de haven gaan we met frisse moed verder. De blessures vallen mee, wat schaafplekken en een beetje blauw. We kopen openbaar vervoerpassen voor bus, trein, tram en vooral voor de ferries.

Onder het motto "nu we er toch zijn" en " misschien komen we hier nooit meer" lopen we over de Harbourbridge, zoeken en vinden we het vogelkooistraatje, lunchen we heel decadent in het Opera House, gaan we naar de Botanic Gardens, varen we naar Cockatoo Island, een voormalig gevangenis eiland, eten we lekker pittig in China Town, doen ons te goed aan enorme Australische biefstukken zónder gravy (=disgusting gore jus-uit- een-zakje saus, waar ze hier dol op zijn) vergapen we ons in Queen Victoria Building aan de blingbling en kopen we souvenirs in de Paddy Market Hall. Ondanks al het openbaar vervoer lopen we heel wat af. Eén dag kwamen we aan 29837 stappen (Jazeker, Golden Girlzzz en ook nog zónder blaren!) Als we heel moe zijn, stappen we in een bus of op een veerpont en zien wel waar we uit komen. Ideaal!

Als je de plattegrond staat te bestuderen duurt het meestal niet lang voor er iemand naar je toekomt en vraagt of hij/zij te kan helpen. Aardige mensen, die Aussies!

Het wemelt van de schoolreisjes in Sydney. De groepen zijn allemaal duidelijk herkenbaar door de school uniformen. Sommige heel leuk met sportieve poloshirts, sportbroekjes en natuurlijk een zonnehoedje, maar we zien ook hele klassieke soepjurken met lompe zwarte schoenen voor meisjes en grijze terlenka shorts , kniekousen en een wit overhemd voor de jongens. Och erm!

Donderdagmiddag zijn we verhuisd naar het Ibishotel dichtbij het vliegveld, vrijdag vliegen we via Brisbane naar Townsville voor het laatste deel van deze vakantie.

Het waren 3 fantastische dagen!