Campervan ingeleverd

Na Paynesville, waar we best langer hadden willen blijven, rijden we via Lakes Entrences naar Mallacoota ( dank voor de tip, Hans!) Het stuk dat we dan in etappes rijden, van Mallacoota naar Wollongong is misschien wel het mooiste van deze hele reis. De zuid oost punt van Australië. Plaatsjes met geweldige namen: Merimbulla, Narooma, Ulladulla, Mogo, een goudmijnstadje, Tathra, met een oude werf waar Arie kan vissen, Wollongong. Iedere dag picknicken we op weer een prachtig plekje aan de oceaan. Eén keer zien we zelfs dolfijnen springen terwijl wij een broodje zitten te eten. Blauwe luchten, blauwe zee, mooie stranden en rotskusten. In Kiama zien we de blowholes, diepe inhammen waarin het water meters omhoog wordt gezwiept, spectaculair! We hadden hier best langer willen blijven. Jammer genoeg waait het ook hier veel te hard voor een vistrip op zee. We bedenken dat we dan maar verder rijden tot op een uurtje afstand van Sydney. We hebben een mooie camping aan de oceaan in Bulli. Het stikt er van de vogels. Arie heeft interessante gesprekken met grote witte papegaaien en met felgekleurde rainbowlorreekeets.

Dit weekend is hier de -daylight savings-, de zomertijd zeg maar, gestopt. En nadat we in verschillende staten de klok steeds vooruit moesten zetten, moet de klok nu in NSW een uur terug, kunnen we een uur langer slapen, maar is het ook een uur eerder donker, Helaas. Het is de zoveelste keer dat we de klok moeten verzetten, je zou er van in de war raken. Over een paar dagen gaan we naar Queensland, dat is de enige staat die nooit de tijd verandert. We hebben dan overigens 5 van de 6 staten van Australië gehad, deze reis!

En dan, wat een mazzel, krijgen we zomaar een super aanbod. We mogen naar een hotel in Sydney, in Darling Harbour, met dank aan Stevie's friend! Nou is het busje prima voor ons, maar dit aanbod slaan we echt niet af! We melden Apollo dat we de campervan maandag al in komen leveren. Daar hebben ze geen bezwaar tegen. Zondags koken we voor het laatst in de campkitchen, slapen voor het laatst in het busje en is de camperreis ineens afgelopen. Maandagochtend maken we de camper leeg en schoon, (met de Franse slag ;-). Lastig en vervelend want het regent weer eens... Maar na een uur is het klusje toch geklaard. Daarna rijden we naar Sydney, door het drukke maandagochtend verkeer , maar koelbloedig met hulp van TomTom. We leveren de camper in en gaan met een taxi (à $90,- !) naar het hotel. Wat een luxe na 5 weken in het busje!

De race

's Morgens om 08.00 vertrekken we vanaf de camping. Met de tram naar de stad en daarna met speciale trams richting Albert Park. Om half 11 gaan de poorten van het circuit open. Er staan lange rijen mensen te wachten. We horen dat de Nederlanders zich verzamelen bij bocht 10, maar van Australiërs horen we dat we het beste op de heuvel kunnen zitten met zicht op bocht 2 en 3. Bovendien kunnen we daar op een groot scherm de race volgen. Uiteindelijk staan we daar met een stuk of 10 Nederlanders en nog een héleboel mensen. Er hangt een gezellig festivalsfeertje, er is een hoop te zien en te beleven. Er wordt in verschillende klassen geracet en we worden getrakteerd op spectaculaire vliegshows. De F1 race begint om 16.00 uur en duurt 1 1/2 uur. Max start als 5e en eindigt als 5e. Arie vindt dat Max goed, stabiel, gereden heeft, Mariëtte vindt de race weinig spectaculair. Geen inhaalpogingen, geen slippartijen, geen crashes, beetje saai dus. Na de race moeten 100.000 mensen weer terug naar de stad. Dat gaat even duren! We blijven nog een poos op het circuit, want er is genoeg te zien. Leuk om deze happening een keer mee te maken!

Daarna wordt het tijd om Melbourne te verlaten. We rijden naar Brighton waar we op het strand de beroemde gekleurde strandhuisjes bewonderen. De zon schijnt nog steeds, maar dat wordt in de loop van de middag wel anders. We moeten de bus aan de kant van de weg zetten vanwege de wind en in Inverloch zitten we in de stromende regen. In de campkitchen zien we op tv de toestand in Queensland, tamelijk verontrustend. Sjoerd laat weten dat hij niet hoeft te evacueren, maar dat hij wel de boel dicht getimmerd heeft. Ook moet hij noodvoorraden aanleggen.. We proberen het nieuws op de televisie te volgen, maar dat wordt steeds heftiger. We worden er niet geruster op. De andere morgen meteen weer naar de kampkitchen met tv. De situatie blijft onveranderd slecht. Onze zoon kennende raakt hij niet in paniek, maar reageert hij koelbloedig en doet hij wat hij moet doen. Wij zijn inmiddels klaar met Inverloch en willen er weg. We rijden naar Bairnsdale, het weer wordt weer mooi! Bij de Toerist Information informeren we naar Paynesville, in de buurt van Lakes Entrence. In Paynesville schijnt een schipperskerk te staan: de toren is een vuurtoren, de preekstoel de brug van een schip en er hangt een scheepslamp in. De dames van de TI hebben er nog nooit van gehoord, en ik woon hier toch al mijn hele leven, zegt een van de dames. Omdat Mariëtte volhoudt dat die kerk er moet zijn, gaan ze bellen. En ja hoor, de dames zijn stomverbaasd, de kerk is er echt! Na een lange wandeling vinden we het kerkje. Helaas is het gesloten...Het kaarsje voor Queensland zullen we dus ergens anders op moeten steken. Intussen hebben we bericht van Sjoerd dat het meegevallen is in Ayr. Hij heeft een dag nodig om alle troep op te ruimen en kan daarna gewoon weer aan het werk, zoals het er nu uit ziet.

Van Adelaide naar Melbourne

Na Adelaide hebben we een paar stormachtige grijze dagen met regen. Het busje is groot genoeg voor ons tweeën als het mooi weer is. We leven buiten en binnen slapen we alleen maar. Bij slecht weer wordt het echt behelpen. Een pub in de buurt, lang niet altijd, of een goede campkitchen, meestal wel, zijn dan noodzakelijk.

In Mount Gambier dalen we af in we een sinkhole, in Bridgewater zien we een zeehondenkolonie. Daarna rijden we de Great Oceanroad, net zoals 5 jaar geleden, maar dan in tegengestelde richting. We stoppen bij alle scenic lookouts, net zoals de bussen Japanners doen. Foto's maken en thuis kijken waar je geweest bent. The Twelve Apostles, Londonbridge en nog een paar spectaculaire rotsformaties. Het is prachtig weer, blauwe zee , blauwe lucht en niet al te veel wind. We treffen het! In de wat grotere plaatsen leuke hippe winkeltjes, drukke lunchtentjes, koffieboetiekjes voor een cafeïneshot en schitterende huizen! We hebben duidelijk de outback achter ons gelaten! Dan was er nog een grote wens van Mariëtte om koala's in het wild te spotten. Volgens onze voorbereidingen zouden we de meeste kans hebben in Cape Otway: Kijk maar waar mensen omhoog staan te kijken, daar zitten ze. En jawel...het klopt! We zien een paar mensen onder een boom naar boven kijken en ja hoor, er zitten 2 slaapkoppen hoog tussen de bladeren van een gummiboom te dommelen. We rijden door en Arie bespeurt al rijdend nog zo'n leukertje. We stoppen, pakken de telefoons voor de foto's ( op het moment suprème blijkt de batterij van de fotocamera leeg te zijn!). Binnen een paar minuten stoppen er een stuk of wat campers met Japanners om ook de koala te spotten. Ze gaan helemaal uit hun dak gaan bij het zien van die schattige knuffel.

In Melbourne hebben we één doel: de Grand Prix met Max Verstappen. Arie heeft in Nederland al kaarten besteld, in Port Pirie in de bibliotheek konden we de vouchers ophalen en vrijdag konden we die op het circuit omruilen voor de toegangstickets. We zitten op een camping buiten de stad: eerst 20 minuten lopen naar tram lijn 11, daarna 47 (!) stops tot aan Southern Cross Station, daar overstappen, nog eens een stuk of 10 haltes en dan na 2 uur zijn we er! Tickets ophalen gaat gesmeerd en dan weer 2 uur terug. Je moet er wat over hebben! We hebben de racewagens in ieder geval al gehoord en geroken en de bedrijvigheid rondom het circuit al ervaren. Op zaterdag doen we touristisch Melbourne. We gaan naar Hosier Lane voor de streetart, naar de Webb bridge, naar een mooie mall. We zien een tearoom met een wachtrij en we rijden in het oude trammetje de City Circle. Er is een multi culti evenement in de stad, met kraampjes eten uit iedere hoek van de wereld en heel veel straatartiesten. Overal in de stad ziet het blauw van de Red Bull shirtjes en petjes en voor het eerst deze vakantie horen we geregeld Nederlands spreken.

Morgen is de grote dag!

Australië rond!!!

We zijn in Adelaide en officieel hebben we nu Australie gerond!!!! Van Sydney naar Cairns, van Darwin naar Cairns, van Brisbane naar Cooktown, van Sydney naar Adelaide, van Perth naar Darwin en nu van Perth naar Sydney. Dat verdient een high five! Arie heeft dus in zijn eentje heel de kust van Australië rond gereden. Nou ja, met Mariëtte, aan zijn linkerzijde voor de geestelijke ondersteuning, koffie en de foto's.

Hey guys, how are you going, isde gebruikelijke groet, maar het is niet de bedoeling dat je uitgebreid gaat vertellen hoe het met je gaat. Als je moet afrekenen zeggen ze: dat is dan €6,- thank you, terwijl wij zeggen: dat is dan €6,- alstublieft. De sloten van de toiletten draaien 9 van de 10 keer de andere kant op slot. En er wordt links gereden. Kortom, heel veel dingen in Australie zijn net andersom. Upside down, zeg maar. Wat ons steeds weer opvalt zijn de fantastische speeltuinen voor de kinderen in ieder stadje en de prachtig onderhouden parken met openbare toiletten, meestal ook nog zeer schoon. De bibliotheken, ook in kleine plaatsjes in de outback zijn ultramodern, multifunctioneel en gratis.

In de wijnstreek rond Adelaide hebben we ons vermaakt met wijnproeven. Arie maakte indruk door te verkondigen dat hij alle witte wijn naar azijn vindt smaken. De lady of the winery werd net zo bleek als haar wijntjes ( van $22,- per fles!)en vroeg of hij dan misschien de rode wilde proeven. We hadden er om 11 uur 's morgens al 5 in onze mik dus we hebben dat beleefd afgeslagen. Op de camping was 's avonds ook nog een wijnproeverij met worstjes van de bbq voor alle gasten. Het werd een gezellige boel, met onze Zwitserse en Duitse Apollo vrienden. We hadden van de Tourist Information trouwens een lijst gekregen van 33 wineries waar je gratis mocht proeven en daarna vrijblijvend wat flessen kon kopen. This must be heaven for a lot of our friends!

De bus naar Adelaide stopt vrijwel voor de camping, heel handig! In Adelaide hebben we een fietstocht gemaakt, een stadswandeling gedaan en een museum, The Art Gallery of South Australia, bezocht ( je moet toch ook iets cultureels doen en we hadden dringend behoefte aan airco!). En we hebben heerlijk gegeten in China Town. Arie is helemaal vertrouwd met het linksrijdende verkeer, voor Mariëtte is het verkeer nog steeds een -dingetje-. Met oversteken, als voetganger, moet je eerst naar rechts kijken, want daar komt het verkeer vandaan. In theorie niet moeilijk, in de praktijk blijkt het hoofd toch nog steeds anders geprogrammeerd te zijn. Fietsen in Adelaide was dan ook een uitdaging: links rijden, op het verkeer letten, druk en erg warm met zo'n fietshelm op. Maar weer een ervaring rijker! Bovendien was dit budgettechnisch gezien een superdag: fietshuur gratis, museumbezoek gratis! Hoe bestaat het?? Ja, we moeten op de kleintjes letten in dit verder nogal dure land.

Een reisblog bijhouden is leuk, maar het lezen van jullie reacties is zeker zo leuk! De tips en adviezen nemen we zoveel mogelijk serieus! Bedankt daarvoor, blijf reageren, we genieten er van!

Achter het net

Met dank aan Joske en Jip voor de tip zijn we naar Streaky Bay gegaan. Het was er heerlijk. Blauwe zee, blauwe luchten, relaxed sfeertje. Pelikanen op strand, die wachten tot de vissers terugkomen van zee. Arie wordt meteen door buurman Barry uitgenodigd om de andere dag mee te gaan vissen. Helaas is de wind zo hard, dat het feestje niet doorgaat. Jammer!! Via Port Lincoln naar Whyalla, nog steeds stormachtig. Daar hebben we wel een super plekje. 's Morgens ontbijten we aan het strand. En bij de ingang van de haven zien we dolfijnen enthousiast springen. Het is een paradijsje. Arie probeert met een vis charter mee te gaan, maar die is de hele week al volgeboekt. Weer vette pech voor hem. Via Port Augusta, -the place where the desert meets the ocean- zijn we nu in Port Germein. Het is hier overdag bloody hot, 37-38 graden,'s avonds is de temperatuur heerlijk, maar hebben we muggen, niet te weinig! Ook hier probeert Arie weer mee te gaan vissen. Josef, een Australiër met Kroatische roots nodigt hem uit om mee te gaan krab vangen. En ook hier zit het niet mee, het waait te hard!

We rijden nu niet meer van die lange einden, dus hebben we ook wat meer tijd om te relaxen, lekker te lezen in de schaduw en iedere dag proberen we een flinke wandeling te maken, voor de broodnodige beweging. We hebben helemaal het Australische bioritme te pakken: vroeg op en met de kippen op stok. De campings zijn over het algemeen goed, de amenities ( toilet en douche) zijn prima. Op veel campings krijg je een code voor de amenities. Voor iemand die al moeite heeft om haar eigen pincode te onthouden is dat steeds weer een uitdaging. Moet je nodig plassen, sta je voor het gebouw, en toets je de code van de vorige camping in. Echt gebeurd! Veel campings hebben Wifi, waar je ook weer een code voor krijgt. Het is alleen telkens absoluut een verrassing of de Wifi werkt.... En dus zitten we nu in Port Piri in de bibliotheek. We zijn ontzettend benieuwd naar de verkiezingsuitslag. Met dank aan Marjan die met onze machtigingen voor ons is gaan stemmen. In de kleinste plaatsjes in Australië weten ze dat er verkiezingen zijn in Nederland! Dat verwacht je toch niet!

Ons camperbusje is klein, maar we zijn goed op elkaar ingesteld, dus het levert weinig problemen. Alleen het flinterdunne matrasje is een aanslag op de rug. Tel daarbij op het lange zitten tijdens het rijden en het zal duidelijk zijn dat we ons af en toe heel moeizaam bewegen.

We crossed the Nullarbor!

In Albany informeren we bij de Tourist Information naar de toestand van de weg. Nog steeds versperd, dachten we al, maar er zijn goede omleidingen, 80 km totaal. Dat is een meevaller! Een officiële omleiding, prima te doen, maar wel gravel. We informeren bij Apollo of dat voor ons is toegestaan. We hebben geen 4 WD. Het antwoord na een moeizaam en duur gesprek van 20 minuten is: NO!! You're not allowed. Arie is not amused, uit zijn oren komt stoom en uit zijn mond heel veel lelijke woorden. We gaan eerst maar koffie drinken en gaan daarna beginnen we met opgewekte tegenzin aan de omweg van 900 km. Onderweg maakt Arie het nog onnodig spannend door niet te gaan tanken, omdat er nog wel genoeg benzine in zit....niet dus....Dat kost ons nog eens 14 km van de weg af en weer 14 km terug. De stemming daalt. 's Avonds hebben we even een goed gesprek: we worden niet chagrijnig én we tanken overal waar het kan...!!

Elk nadeel hep zijn voordeel, zei JC lang geleden al. We kunnen nu naar de Wave Rock! Dat wilden we eerder al, maar vonden het te ver uit de richting. Het is indrukwekkend! En we bezoeken Kalgoorlie, een prachtige oud goudstad.

In Norsemen hebben we de omleiding achter de rug, slaan we extra water en eten voor 3 dagen in en beginnen aan de Eyre Highway over de Nullarbor Plain. IPhone aangesloten op de radio, playlist op artiesten in alfabetische volgorde, beginnend bij Adèle en gáán. 2 hele dagen rijden, van 's morgens vroeg tot de zon ondergaat. En onderweg is er NIETS. Een grote leegte! Alleen roadkill, die je op afstand al kan zien door de grote zwermen zwarte vogels die er rondhangen, roadtrains, enorme vrachtwagens tot 53 m lengte, af en toe een eenzame fietser, een enkele motorrijder en hier en daar een auto (al dan niet op z'n kop) die het niet gehaald heeft. Een stuk van 146 km waarin zelfs geen bocht zit! We hebben een lijst met bezinepompen en weten dus precies waar we kunnen tanken. Ook zijn er voldoende overnachtingsplaatsen. We krijgen met terugwerkende kracht bewondering voor het lef ( en/of onbezonnenheid) van onze oudste zoon die 17 jaar geleden deze tocht ook ondernam. Toen nog zónder internetlijstje met benzinepompen!!!

Voor golffanaten is er de Nullabor Golf Course. Beginnend bij Kalgoorlie kun je bij 18 tankstations of roadhouses afslaan en 1 hole spelen. Aan het eind, in Ceduna heb je dan de langste 18 holes-golfcourse ter wereld gespeeld, 1365 km. We hebben het overigens niemand zien doen....

We zijn inmiddels een tijdzone gepasseerd, de klok moest 45 minuten vooruit. En we hebben fruitvliegjescontrole gehad. Er staan dikke boetes op als je de -fruit fly free zone- binnenkomt mét fruit. Alle auto's worden aangehouden en doorzocht. We hadden onze appels opgegeten, maar we hadden ook een paar aardappels bij ons en dat mocht niet! Ze werden in beslag genomen, we kregen een stencil met uitleg en daarna konden we weer verder.

Nu zijn we in Ceduna, een camping aan het water van de Grote Australische Bocht in de Indische Oceaan. Misschien kan er gevist worden en er moet zeker gewassen worden. Even niet rijden, maar vakantie houden. Het blijkt dat de tijd nog eens 1 uur en 3 kwartier vooruit gezet moet worden. Zo gaat de tijd wel heeeeel snel!

Vliegen, muggen en andere stekers

Vliegen, muggen en andere stekers

We waren gewaarschuwd, Australië heeft een lang weekend vrij. Het zal jullie niet meevallen een plaatsje op een campsite te vinden. Nou dat klopt. Australië is met zijn hele hebben en houwen, auto, camper, boot, vrouw, kinderen en oma op pad! En de campsites zijn vol, ook al staat er bij de ingang dat ze nog plaats hebben. Na een lange dag moeten we uiteindelijk genoegen nemen met een plekje op een parkeerplaats bij een park aan een riviertje. Eigenlijk helemaal niks mis mee, behalve dat het verboden is. Maar wat dan? Er zijn openbare toiletten bij, we kunnen naar de wc en tanden poetsen. Alles ziet er keurig uit! Mariëtte slaapt prima, Arie vindt het niet echt geslaagd....We bedenken dat we niet meer terug naar de kust gaan, omdat het daar te toeristisch en dus te druk is. Maar aan het eind van de dag in Pembrook, hebben we toch weer hetzelfde probleem. Deze keer helpt een aardige dame ons uit de brand: ze belt voor ons met een camping een km of 40 verderop. Die zit ook vol, met een grote groep Landrover rijders, maar we kunnen er nog wel bij! Het is een bijzondere campsite in de bush, met een bijzondere eigenaar, Sid, een bijzonder kantoor en bijzondere toiletgelegenheid ( zie de foto's). Aan het eind van de middag wordt het kampvuur opgestookt. De Landroverclub uit Perth bespreekt daar de dag. Iedereen brengt zijn eigen stoel, biertje of glas wijn en hapjes mee en we hebben een leuke avond! We mogen de andere dag met ze mee op stap, maar helaas hebben we geen 4 WD, dus dat gaat niet lukken!

De bedoeling van onze trip van dit jaar is om van Perth naar Sydney te reizen. We zitten nu in Denmark, zijn dus nog niet veel opgeschoten en moeten dus zo langzamerhand kilometers gaan maken. De weg tussen Albany en Esperence is nog steeds versperd, omleidingsroute is 900km, slik..... onze Duitse buurman hier op de camping heeft de omleiding moeten rijden en grapt: dat is 2 keer Nederland rond!

Wat betreft de Australisch wildlife kunnen we vooral meepraten over vliegen, muggen, dazen, een paar leuke lorreekeets. Met name Mariëtte is steeds slachtoffer van de gemene stekers ondanks ruimschoots spuiten met Aerogard Tropical strength. Tot nu toe slechts één ( dooie) kangoeroe gespot, maar misschien hebben we geluk, de hele camping ligt vol kangoeroekeutels, dus wie weet wat we vanavond nog te zien krijgen! De natuur is schitterend en het weer is prima! We hebben onderweg woudreuzen en boskabouters gezien ( zie de foto's) en veel aardige mensen. We hebben weer stroom, alle devices kunnen weer worden opgeladen, en vandaag hebben we dus ook Wifi!

Nu nog een paar persoonlijke boodschappen: Roy, van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Joke, heel veel sterkte de komende dagen, Bert en Christien, helaas is Bert Bolle niet meer onder ons en zijn museum in Denmark is er ook niet meer, Hans en Gerrie, fijne tijd inSydney, misschien zien we elkaar nog!

Down Under again

Dinsdag ochtend 28 februari om 6 uur vertrekken we van huis. Het is 2 graden, natte sneeuw en regen. Nico brengt ons naar Schiphol. Precies 24 uur later, na een overstap in Singapore, landen we op Perth, het is 39 graden! Met een taxi rijden we naar Apollo om het camperbusje op te halen. Het is een tamelijk oud barrel, met al heel veel kilometers op de teller. Het is onze 6e camperreis in Australië en het is de 4e keer dat we dit zelfde type busje hebben. Een voordeel, want dan went het snel weer. We rijden meteen door naar de Bunnings, de Australische Gamma, en kopen 2 stoelen, een tafel en een kooktoestel voor buiten. Daarna door naar de Woolworths om andere benodigdheden en eten in te slaan. Het links rijden is weer even wennen, de ruitenwissers worden geregeld weer verwisseld met de richtingaanwijzers. Arie heeft alle adressen voor deze eerste dag ingevoerd en de Australische TomTom doet zijn werk goed. We vinden dus ook gemakkelijk de camping in Fremantle waar we een paar dagen willen blijven om te acclimatiseren. We krijgen te horen dat we 2 nachten kunnen blijven, niet langer, want het is bankholiday in West Australië. De camping is volledig bezet tot na het weekend. Om 17.00 uur zitten we aan de wijn en om 21.00 uur liggen we al op één oor, volkomen uitgeteld. Een uur later begint het te onweren, niet een beetje maar gigantisch! Dat duurt tot half 8 's morgens. Steeds als we denken dat het voorbij is begint het weer. Er valt een enorme hoeveelheid regen. Gelukkig is het hier zanderig dus er ontstaan niet veel plassen. De andere ochtend horen we dat de weg tussen Albany en Esperence versperd is, er zijn 3 bruggen weggeslagen. Dat wordt dus nu al plannen bijstellen. Gelukkig schijnt inmiddels de zon weer!