Weer thuis en de Australië reis in cijfers

12 juni

Vanmorgen om 06.00 uur zijn we op Schiphol geland, opgewacht en thuisgebracht door Kees en Marjolijn. That’ s were friends are for... Het waren weer veel vlieguren. 3 vluchten, vanCairns via Sydney en Kuala Lumpur naar Amsterdam. En je weet meteen ook dat je weer thuis bent: regen, kou (13*C), file, volle wasmand en een volle agenda....

We hebben heerlijke weken gehad, mede dankzij het voortreffelijk werk van Travelagency Arie de Koning. Werkelijk alles klopte, prima reisagent! (Ik hou hem..!) Ook het links rijden was geen enkel probleem voor Arie. En met Maps-Me, Wicki Camps en de Australische TomTom kwamen we overal.

Waren er ook nog minpuntjes? Jawel, het weer bijvoorbeeld, was niet altijd even stabiel. De laatste dagen in het tropische Cairns was het gewoon nat (behalve op de dag van vertrek. Zal je altijd zien!) Fietsen in Cairns hebben we om die reden geskipt, fietsen rond Uluru is ook niet door gegaan. Het vissen op de oceaan is uiteindelijk toch nog gelukt voor Arie, hoewel door de voorspelde wind maar een halve dag. De plannen moesten vanwege het weer echt geregeld bijgesteld worden. De vliegen en muggen waren een echte plaag, dat wisten we van te voren, maar het was nog veel erger dan we verwacht hadden. Armen en benen zien er nog steeds geteisterd uit. En dan die jeuk....gggrrr...!

We hebben veel gevlogen, veel gewacht op vliegvelden, veel gereden, veel gezien, veel gewandeld, veel koffie gedronken, veel gelezen (geen tv en vaak geen wifi!) en erg genoten. En vooral het weekje bij Sjoerd was weer heel fijn!

De Australiëreis in cijfers:

Aantal vluchten: 10

Aantal hotelovernachtingen:11

Aantal campings:12

Aantal camping overnachtingen:21

Aantal overnachtingen bij Sjoerd:9

Aantal kilometers gereden:ca 4000

Aantal km gelopen: 242 km

Aantal gelopen stappen volgens mijn sportwatch: 541896

We vonden het leuk dat jullie meereisden en het was echt leuk om jullie reacties te lezen. Onze dank daarvoor! Wie weet komt er nog eens een vervolgreis. Tegen die tijd worden jullie weer uitgenodigd om mee te reizen.

See you!

Mariëtte en Arie

Mission Beach en Cairns

5 juni

Arie probeert in Mission Beach nóg een keer of hij op de oceaan kan vissen. Omhalf 7 ‘s morgens moet hij naar de schipper bellen en ja , hoera, het gaat door! Eindelijk een halve dag ( want in de loop van de dag zou er weer te veel wind staan) vissen op de oceaan. Mijn plan om te wassen kan niet doorgaan, de hele camping zit zonder stroom. De Thaise receptioniste zet kaarsjes neer in het toiletgebouw, zo kun je romantisch poepen by candlelight. Die hebben we nog niet gehad. Om een uur of 1 is Arie weer terug. Het was leuk, hij heeft aardig gevangen en is doodmoe. Dat noemen ze moe, maar voldaan.

6 juni

We hopen nog op het zien van een cassowary. Op de camping zijn ze verschillende keren gesignaleerd, helaas niet door ons. Ook op de Cassowary route naar El Arish hebben we geen geluk. We rijden de Canecutter Way, een scenic drive en we constateren dat er een hoop cane te cutten is. Een paar kleine dorpjes, overal rails voor de canetrains en een enorme suikerfabriek. Ook zijn er gigabananenplantages. Het is heuvelachtig en vooral erg groen. We zitten duidelijk in het natte tropische gebied. We maken een stop bij Paronellapark. Een Spanjaard, meneer Paronella, bedacht ooit dat hij zijn eigen kasteel wilde bouwen, met een balzaal, een prachtige tuin met tunneltjes langs en bruggetjes over het water. Dat allemaal bij een mooie waterval, maar wel in the middle of nowhere. Ieder zijn droom, zeg maar.... Via Innisfail, een stadje dat na een cycloon, ergens begin 20e eeuw, helemaal opnieuw opgebouwd is in Art Deco Stijl, rijden we door naar Cairns. We twijfelen of we nog een stop maken in the Atherton Tablelands, maar de lucht is zo grijs dat we niet veel goeds verwachten. Dus rijden we door naar Cairns om hier nog een paar dagen vakantie te houden. Dit wordt onze laatste camping, vlakbij het Apollo bedrijf waar we zondag de camper in moeten leveren en niet te ver van het hotel waar we de laatste nacht logeren. Perfect dus, we hebben een mooi plekje, helaas wel onder een boom met vleermuizen. Arie vindt het geen bezwaar, ik vind het.....doodeng!

7 juni

Het miezert, we ontbijten in de campkitchen. Die is vol met backpackers. Sommigen hebben hun hele hebben en houwen op de tafels uitgestald, omdat ze droog in willen pakken voor vertrek.Er worden overgebleven etenswaren doorgegeven en telefoons opgeladen. Boven ons hoofd zit een kookaburra op eten te azen. Als het iets droger wordt nemen we de plu’s mee en lopen we naar de city. Onderweg moeten we schuilen voor een tropische regenbui. We blijven een poos in de overdekte markthal waar de meest bijzondere groente en fruitsoorten te koop zijn. Ook lekkere koffie trouwens! Helaas wordt de regen alsmaar erger en zijn we om half 4 zeiknat weer terug op de camping. En dan is zo’n busje klein en benauwd met al die natte zooi! Hou het dan maar eens gezellig....;)

8 juni

Het is min of meer droog. We ontbijten in de campkitchen. Ik zoek de was bij elkaar, dat blijkt héël veel. Het wassen in de machine is in 30 minuten gepiept. Nu nog het drogen. Er zijn 2 drogers en iedereen wil ze gbruiken. Ik hang mijn enorme hoeveelheid was dan toch maar buiten aan de lijn.Als ik daar net mee klaar ben komt er een droger vrij. Was er weer af en in de droger. Lekker bezig....Koffie!!!!

De camping is vlakbij het vliegveld, met regelmaat vliegt er een toestel laag over, vlakbij is het politiebureau, waarvandaan er geregeld uitgerukt wordt en vlakbij een spoorlijn, waar eens in het uur een trein over heen dendert. Met de schreeuwende cockatoos, de lachende kookaburra’s en een keuken vol met backpackers is het hier een levendige boel.

We gaan deze keer met de bus naar de stad, bezoeken een fototentoonstelling over Aboriginals in The Cairns Art Gallery en gaan dan naar de overdekte Nightmarket om souvenirs te kopen.

9 juni

Vandaag camper leeg- en schoonmaken en terugbrengen bij Apollo. Gelukkig schijnt de zon. Dat maakt het inpakken van de reistassen iets gemakkelijker. We rijden om 10 uur de camping af, eerst naar het hotel, Chrystal Gardens. Daar willen we de bagage vast neerzetten, maar we kunnen zelfs al op onze kamer terecht! Dan naar Apollo, we belanden in de file vanwege de IronMan triatlon die vandaag wordt gehouden in Cairns. Overal staan verkeersregelaars het verkeer tegen te houden om deelnemende wielrenners door te laten. Bij Apollo zijn we snel klaar en lopen we terug naar het hotel.Met een shuttlebusje van het hotel kunnen we naar de city. Even bellen als we weer opgehaald willen worden. Wat een service! De triatlon is een enorm evenement met heel veel deelnemers. Atleten met afgetrainde lijven, maar ook deelnemers waarbij je denkt “ is dit wel verstandig? “ of “ wat doe je jezelf aan?”,die op hun tandvlees binnenkomen. Gelukkig is er zelfs een mobiele operatiekamer aanwezig voor evt noodgevallen. Er zijn heel veel enthousiaste vrijwilligers die alles perfect laten verlopen en duizenden enthousiaste toeschouwers. We eten buiten bij het zwembad van het hotel. De receptie regelt dat er morgenochtend om half 8 een taxi naar het vliegveld is. Kunnen we eerst nog ontbijten. En dan start het vliegschema naar huis.

Townsville en Magnetic Island

1 juni

De officiële start van de winter. Als we wakker worden zit Sjoerd met een trui aan en een muts op achter de computer. Its freezing, zegt hij. Inderdaad, het is koud in huis, 17 gr. ‘s morgens om 07.00 uur. Arie en ik hebben allebei last van besluiteloosheid ( of uitstelgedrag?): Als het nou TOCH een beetje koud is, als het nou TOCH grijs weer is, als het nou TOCH misschien gaat regenen, en als Sjoerd er TOCH geen bezwaar tegen heeft, dan kunnen we TOCH nog wel een dagje langer hier blijven!? Mwah....we vertrekken TOCH maar, eerst nog even koffie en om half 10 rijden we weg. Bye bye, zwaai zwaai, slik, zucht... Op weg naar Townsville. Om 12.00 uur rijden we de camping op. Mooie camping met zicht op Magnetic Island, naast een mooie macadamia boom, onder een palm en mét werkende Wifi. We bespreken meteen voor 3 nachten. Townsville is om verschillende redenen not our favorite city, maar na vandaag moeten we toch echt onze mening bijstellen. Het is echt mooi!

2 juni

Een grote ploeg vrijwilligers van “Keep the Oceans Clean” is om 8.30 uur het strand al aan het opruimen. Alles wat opgeraapt wordt, wordt gesorteerd. Ze doen goed werk! Eigenlijk vind ik de opbrengst wel meevallen, in Nederland zien we heel wat erger. We willen met de bus naar de ferry om vast te kijken hoe dat allemaal gaat morgen, maar op zondag rijdt de bus niet. Huh? Dus lopen we weer boardwalk langs the Strand. Een typische zondagochtend in Australië: overal zitten mensen te recreëren in prachtige parken met bbq’s, picknicktafels en openbare toiletten, kinderfeestjes in de speeltuinen, veel vissers, wandelaars en fietsers. De terrassen langs the Strand zijn ook allemaal vol. Australië leeft buiten! In Townsville lopen we de Art Gallery Trail en bezoeken diverse galleries. We worden lid van en lunchen bij The Cowboys League Club. Terwijl je eet kan je een wedstrijd volgen op een van de vele schermen en intussen bingo spelen. Ook zijn er enorme game rooms en een winkel met Cowboys merchandise. Dan naar de St. James Cathedral. Die is gesloten....huh...? O, ja....het is zondag !!

3 juni

Maandag naar Magnetic Island . Met de bus ( halte voor de ingang van de camping) naar de ferry, dan overvaren naar Magnetic Island. Daar de Hop on Hop off bus. We kunnen de hele dag overal naar toe, als we niet willen, hóeven we niet te lopen! Relaxed!! Magnetic Island heeft een stuk of 10 mooie baaien, in sommige kun je goed snorkelen. Ik probeer het in een hele mooie baai, the Alma Bay, prachtig, maar weinig opwindends onder water. Net de verkeerde gekozen! Wel heerlijk water om in te zwemmen, 23 *C en een prachtig strand. We doen de Fort Walk omdat we daar de meeste kans hebben om koala’s te zien. Dat lukt zelfs 3 keer (met een beetje hulp van andere koala spotters.) Je bent zo’n twee uur zoet met de wandeling en je komt op prachtige uitkijkpunten. Op de top is een militair fort met uitkijkpost over de Pacific. Er is nooit één schot gelost vanuit dit fort. Bewonderenswaardig hoe dat destijds aangelegd is. Behalve de Hop on Hopoff bus rijden er hele leuke roze open, topless autootjes, vooral in gebruik door jonge gasten. Met onze avondwandeling naar de pizzeria tikt mijn stappenteller vandaag net iets meer dan 30.000 stappen af. Goed bezig geweest!

4 juni

We rijden richting Mission Beach. Het principe om geen plaatsen te bezoeken waar we al geweest zijn laten we varen. Op South Mission Beach hebben we ooit een casuaris gezien en dat willen we nog wel een keer meemaken. Onderweg komen we langs Inham waar we koffie drinken in The Original Pub With No Beer. In deze pub is dat nummer in 1943, geschreven, toen er door de oorlog echt geen bier te krijgen was. Nu garanderen ze dat er áltijd bier voor handen zal zijn.

Dachten we dat Ayr een spectaculaire Italiaanse begraafplaats had, die van Ingham overtreft het vele malen. Midden tussen de suikerrietplantages is een enorm kerkhof met monumentale bouwwerken, veel Italiaans tegelwerk, keramiek (en plastic) bloemen. Het ene praalgraf is nog imposanter dan het andere, het was echt een bezichtiging waard! Deze kant van Australië heeft sinds de eerste wereldoorlog veel Italiaanse gastarbeiders gehad die in het suikerriet hun kost verdienden. De Italiaanse invloeden zijn nog steeds te zien.

In Ingham nog even langs de pharmacie. Ik ben door mijn voorraad Ceterizine heen. Geen probleem, ze zijn in Australië ook gewoon te koop. Gelukkig maar, want de muggenoverlast duurt voort....helaas!

Rita Island, Queensland

De week bij Sjoerd is omgevlogen. Het was een heerlijk relaxed weekje. We hebben veel gewandeld, gelezen op de veranda, samen naar Nederlandse muziek en cabaret geluisterd, gelachen, gegeten, beetje gepoetst, geshopt in Ayr en gevist. Dat laatste uiteraard alleen door Sjoerd en Arie. En met succes, want ze hebben leuk gevangen. Sjoerd toont dat hij de genen van opa van Rooijen heeft, want maakt de “grunter” vakkundig schoon en bereidt hem ook nog een heerlijk. Hij kan trouwens, zonder ooit een cursus gedaan(!) te hebben, fantastisch koken. We zijn verwend! We zijn ook uit eten geweest, hier op Rita Island betekent dat dat je naar de dichtstbijzijnde pub rijdt, 25 km verderop in Ayr. Simpel maar heerlijk eten, porties zo groot dat een gemiddeld gezin er genoeg aan heeft.

In de Burdekin regio draait alles om suikerriet. Gisteren was de start van het nieuwe seizoen en dat wordt gevierd met een groot meerdaags festival, Sweet Days and Hot Nights, waar de hele regio op af komt. Er is muziek, een wedstrijd ouderwets met de hand riet snijden, om het “Australian Hand Cane Cutter Championship”, aciviteiten voor de kinderen en er zijn tientallen foodtrucks. In de feesttent staan creatieve tafelversieringen, gemaakt met suikerrietstengels. Op donderdagavond, toen het donker werd, werd het eerste rietveld van het seizoen in brand gestoken. Helaas waren er die middag 2 korte, maar hevige regenbuien gevallen, dus het fikte niet lekker door. Maar zo’n evenement op het laatste moment een weekje uitstellen gaat ook niet. Gelukkig was er ook een grote rieten pop van een canefarmer, 7 1/2 m hoog ( soort Knillis voor de Bosschenaren) die waarschijnlijk wel goed fikte, maar dat hebben we niet meer afgewacht. We waren vergeten ons in te smeren met antimug, hoe dom en hardleers kan je zijn, en werden dus opgevreten door de mozzies. Die hadden pas echt de avond van hun leven met al die blote benen.

En vandaag is het onze laatste dag hier. Morgen gaan we weer verder met het laatste deel van onze trip. Bye bye Sjoerd, het was heerlijk! See you on Skype!

Van Gladstone naar Marlborough ( zonder roken)

Ik kan niet slapen van de jeuk, muggenbeten. Na de vliegen is dit een minstens zo’n irritante plaag. Ik heb ergens tijdens de voorbereidingen van de reis gelezen dat cetrizine tegen hooikoorts ook prima werkt tegen jeuk van muggenbulten.  Okee, hier dus de tip van Mariëtte : Cetrizine, gewoon van het Kruidvat of de Lidl, proefondervindelijk maar niet wetenschappelijk bewezen. Gebruik op eigen risico. Je slaapt er ook nog heerlijk van! 

We worden wakker van gebonk op het busje. Aan de autospiegel hebben we een zak met afval hangen. Die is ontdekt door een bushturkey die de zak bespringt en vernielt. Staat Arie ‘s morgens om 6 uur al vuilnis bij elkaar te rapen. 

Het weer is fantastisch, Agnes Water is een paradijs met een heel lang strand. Vlak bij de camping zijn de surfers al  vroeg in de weer, verderop zie je niemand meer. We wandelen, zitten aan het strand in de zon en ik ga nog even koppie onder in de oceaan. ‘s Avonds als we de vaat aan het doen zijn, rijdt onze buurvrouw met eenzelfde busje als wij, knalhard achteruit tegen een grote camper aan. Een enorme klap, een joekel van een deuk, de achterruit aan diggels, overal glas, een vreselijke bende, vrouw  logischerwijs compleet van slag. Wat een ellende! De eigenaar van de grote camper, met toch ook wel wat schade, is een 80-jarige Aussie die bewonderenswaardig rustig blijft. “Accidents happen, no worries, relax” zegt hij en helpt de vrouw mee met glas opruimen en het dichtplakken van het gat van de achterruit met vuilniszakken. Vriend van de vrouw reageerde heel wat onsympathieker. In allebei de kampeerwagens bleef het nog lang onrustig. En ook in mijn hoofd, in het besef dat je vakantie, je budget (en zelfs je relatie)  in één verkeerde move een flinke deuk op kunnen lopen. 

Op weg naar Yeppoon hebben we een koffiestop in Raglan. We nemen er een pie bij. Als we die buiten op het terras op willen eten worden we teruggefloten. Het is een rokersgedeelte en daar mag niet gegeten worden. Huh...? Er is verder in geen velden of wegen iemand te zien. “Australian rules” verontschuldigt de bazin zich. Tja, die Aussies hebben overal regels voor en flinke boetes als je je er niet aan houdt.  

‘s Middags zijn we in Emu Park. Geen emu te zien maar wel een heel stel kookaburra’s. De bus moet gecleaned en er moet gewassen worden, alles is wat smotsig geworden ( zou Yvon Jaspers zeggen). We eten in het dorp een pizza bij een BYO ( bring your own): wijn en bier mee, blijft wat vreemd voor ons, maar is hier doodgewoon. 

Het weer is nog steeds prachtig! We rijden van Gladstone naar Marlborough( zonder te roken) via Yeppoon (even nostaligisch terugblikken) naar de Bruce Highway (het dode kangoeroepad). We drinken in Marlborough in een buurtwinkeltje koffie en rijden door naar Clairview. Zodra we de camping oprijden weten we dat we hier eerder geweest zijn. Grappig. We waren van plan om alle plaatsen waar we op eerdere vakanties geweest waren over te slaan, rijden we er ongemerkt zo maar een op.  Arie tuigt meteen zijn hengel op, ik pak mijn boek en mijn stoeltje en we zitten heerlijk aan het strand. Terwijl we aan het strand zitten zakt het water in een recordtijd, zodat er rotsen bloot komen te liggen. 3 keer breekt er een tuigje en van vissen komt dus weer niks. 

Gisteren op weg naar Cape Hillsborough, onderweg doen we inkopen in Mackay. Ook even koffie en internetten bij Macca’s. Het is  bewolkt en het gaat steeds harder regenen. Op Cape Hillsborough National Park aangekomen schuilen we bijna 3 kwartier onder een afdak en besluiten dan om maar door te rijden. Kamperen in een bos op nat zand gaat ons net te ver. We landen in Midge Point, een prachtige camping met hele ruime plaatsen. Eigenlijk is het meer een heel groot aangelegd park met hele hoge bomen. Volgens de dame van de camping heeft het in 5 jaar niet geregend in mei, ze vindt het ook ongewoon koud. Ja ja, we treffen het! ‘s Morgens moeten we hier ook walibi’s kunnen spotten! We zijn hier bijna alleen op een stel kleren muggen na.  En uiteraard is er geen wifi. De walibietjes renden vanmorgen langs de rand van de camping en we zagen en hoorden  ook volop kookaburra’s. De zon schijnt. We ontbijten heerlijk in de zon en bedenken dan om toch maar verder te trekken. Het is hier prachtig, maar er is verder niets te doen. We rijden naar Bowen, waarde film Australia is opgenomen,  kopen een mangosmoothy bij de Big Mango en gaan naar camping Horseshoe bay. En ook hier werkt de wifi slecht. Het weer is inmiddels prachtig, dat dan weer wel. Er kan gevist worden en het er is een mooi strand.  We sturen een berichtje naar Sjoerd dat we morgenmiddag bij hem zijn.

Dolfijnen voeren en kangoeroes aaien

14 mei

Inpakken wegwezen met het busje gaat gesmeerd, Arie is van de buitendienst, snoeren, slangen, klepjes en dergelijke en ik ben van binnenlandse zaken, ramen, kastjes, gordijntjes. We hebben de routine zo weer te pakken en zijn vlot klaar om te rijden.

We rijden naar Tin Can Bay. Een mooie route. Aan het eind van het schiereiland zit je op korte afstand van Fraser Island. We vinden een mooie camping met de toepasselijke naam Kingfisher Caravan Park. Vette pech dat we geregeld een flinke regenbui hebben, maar we hebben een mooie campkitchen en kunnen droog zitten. We kletsen met een Aussie complotdenker, die zeker weet dat al die regen de schuld is van de regering en krijgen daar uitgebreid uitleg over.

In Tin Can Bay is een mooie offshore walk met mangroves en bijzondere vogels.

In de campkitchen raken we in gesprek met een bijna onverstaanbare oude Aussie die alles weet van de Nederlandse ontdekkingsreizigers en Engelse gevangenen. Hij kent Oude Ierse en Engelse liedjes over de gevangenen en vertelt dat hij mandoline speelt. Even later zit hij samen met Arie in de keuken The Fields of Athenry te zingen.

15 mei

We staan vroegop om naar het dolfijnen voeren te gaan. Omdat we op een rustige camping in een klein dorp staan, denken we dat het een heel kleinschalig gebeuren is. Er staan echter al heel wat mensen als we aankomen. Een vrijwilligster staat in het water en vertelt over de dolfijnenfamilie die hier elke ochtend de baai binnen komt zwemmen en gemakkelijk het ontbijt op doet. De dolfijnen zwemmen geduldig om haar voeten. Als ze klaar is met haar verhaal neemt een andere vrijwilligster het over en vertelt nog een keer heztzelfde voor de nieuw aangekomen mensen. Dan komt er een bus bejaarden binnen schuifelen en een derde vrijwilligster doet het nog eens dunnetjes over. Inmiddels staan er zeker honderd mensen. No worries guys, relax! We kijken en luisteren een poosje, drinken koffie en laten het voeren over aan andere mensen. We rijden naarMaryborough. Dat blijkt de geboorteplaats van de schrijver van de boeken waarop de film Mary Poppins gebaseerd is, zijn naam weet ik even niet. De voetgangerslichten laten Mary Poppins zien ( net zoals Nijntje in Utrecht) en er is ook een standbeeld van haar. Het is een leuke plaats waar best wel wat te zien is. Dan rijden we verder via Bundaberg ( de Rum hoofdstad van Queensland) over de toeristische route naar Elliots Head. Prachtige camping, pal aan de oceaan, maar takkeweer! En geen wifi hier.

16 mei

Alswe wakker worden schijnt de zon en is de lucht strakblauw. Hoera! We zijn het wisselvallige weer van de afgelopen dagen wel een beetje zat. Dan weer zon, dan weer regen, busje in, busje uit. We maken een wandeling over het supermooie, brede strand, waar verder nauwelijks iemand is. Naar Bundaberg om inkopen te doen en dan richting Agnes Water en Town of 1770. We rijden rond 14.00 uur het Horizon Kangoeroe Sanctuary op, een kangoeroe opvang met uitzicht opde oceaan, waar je ook kunt kamperen. Er kunnen in totaal een stuk of 10 busjes staan. Niks inschrijven of kenteken noteren, gewoon zo in de broekzak. Er is een campkitchen, 2 wc’s en 2 douches. Heel wat anders dan gisteren, primitief, maar erg leuk. Er lopen tientallen kangoeroes los, allemaal opgevangen en verzorgd na aanrijdingen in het verkeer. We kunnen ze zelf voeren met stukken wortel en zoete aardappel. De bevlogen eigenaar vd opvang vertelt intussen van alles over zijn missie. De kangoeroes lopen los over de camping en zijn zo mak als lammetjes, ze eten zo uit je hand.

17 mei

Bij het ontbijt springen de kangoeroes op de camping rond. Het is echt een heel bijzonder plekje! Omdat het weer nog steeds wisselvallig is willen we voor de komende dagen toch een iets luxere camping. We vertrekken richting Town of 1770, genoemd naar het jaartal dat Captain Cook daar voet aan wal zette. En waar dus eigenlijk de ( moderne)geschiedenis van Australië begint. Waar ze de naam Town aan te danken hebben is niet helemaal duidelijk. Er zijn een aantal prachtige villa’s een paar hotels en restaurants. Verder niets. Dus toch maar naar Agnes Waters, waar we de komende dagen blijven. Gelukkig is het nu droog en schijnt de zon! De vistrip die Arie van hieruit wilde maken gaat helaas ook weer niet door wegens te harde wind. Niet te geloven! Wordt vervolgd.

Australiëreis part two

In Alice Springs leveren we de “Sportaaaazje” weer in, dan inchecken en wachten. Vertraging, alweer. Rond 12.00 uur in Adelaide, weer wachten.Dan door naar Sydney. We lopen van Domestic naar het Ibishotel. Daar krijgen we zonder bijbetaling weer een upgrade. We snappen er niks van, maar accepteren het zonder morren ;)

11 mei

We lopen weer terug naar Domestic, eten een croissant en scoren een paar Uggs met korting! Helemaal happy! Voor al die binnenlandse vluchten hoef je geen paspoort te tonen, maar wel is er een uitgebreide scurity check. We boarden op tijd, maar als we net zitten horen we dat er 45 min vertraging is, waarschijnlijk vanwege harde wind.We landen een uur te laat, maar we zijn vlot buiten. Na veel hang- en vliegwerk kunnen we nu dus aan de Australiëreis deel 2 beginnen.We geven het adres van de camperverhuur op aan de Somalische taxichauffeur. Die knikt begrijpend, maar na $39 zet hij de teller stil en bekent dat hij de weg niet weet. Hebben wij weer...Na samen zoeken op de navigatie komen we er uiteindelijk. Het busje staat al klaar. Er zitten al flink wat butsen en dutsen in. Van een comfortabele Kia Sportaaaazje naar een Spartaans Toyota busje. Tja... Maar hij doet het prima. We rijden naar in anderhalfuur naar Noosa, aan de kust. Dan is het de boel inrichten, op zoek naar eten en slapen.

12 mei

Ons eerste ontbijt buiten. Het weer valt tegen. Veel wolken, we missen de strakblauwe lucht van het Red Centre. We doen inkopen in het winkelcentrum en gaan langs bij de organisator van de vistrip op de oceaan die Arie al in Nederland geboekt heeft. Daar hoort hij dat vistrip niet doorgaat omdat het veel te hard waait. Wat een tegenvaller, dit gebeurt nou iedere keer. Ook het vissen op de rivier met een riverfishingtrip gaat niet door. Vette pech! We maken een flinke wandeleling door toeristisch Noosa. Het is zondag, moederdag en erg druk met gezinnen die recreëren aan de waterkant én druk met schreeuwende vogels. Wat maken die beesten een kabaal! De bomen zitten er tjokvol mee, er kan geen veertje meer bij. Ook alle restaurants en terrassen zitten afgeladen. ‘ s Avonds maken we voor het eerst gebruik van de goed ingerichte campkitchen. Handig en gezellig!

13 mei

Het weer valt best mee. Temperatuur is goed. Even naar de winkel voor aas en voor wasknijpers. Arie gaat op de camping vissen in de rivier, ik ga wassen. Prima taakverdeling, andersom was het voor beiden een ramp geworden. Relaxdag, morgen verder.

Laatste dag Alice Springs

9 mei

Terug naar AliceSprings, 450 km vrijwel niets te zien. Maar tot 3 keer toe spottenwe een eenzame fietser, onbegrijpelijk. Die moeten op zoek zijn naar zich zelf, want verder is hier niks te vinden. Onderweg drinken we weer koffie bij een roadhouse in Curtin Springs, net als op de heenweg. Iets anders is er niet. Ik dood de tijd met het maken van filmpjes van de lege weg, van het spannende inhalen van een roadtrain (53m) en ik interview Arie. De filmpjes krijg ik niet geüpload en het interview met Arie is, zoals te verwachten, niet geschikt voor publicatie...

We zijn rond de middag in Alicesprings. We kunnen nu kiezen tussen een bezoek aan the Royal Flying Doctors ( jeugdsentiment: Victor Charlie Charlie, calling Mike Sierra Foxtrot), The Telegraph Museum (mwah..), een reptielen centrum ( nee dank u), School of the Air ( daar zijn we in Katherine al geweest) een bezoek aan een camelfarm of het Alice Springs Desert Park. Dat laatste is ons met klem aangeraden door onze gids bij Uluru. Gehoorzaam als wij zijn, kiezen we dus voor deze laatste optie en daar hebben we geen spijt van. En we gaan nog naar een non-profit Aboriginal Art Galery. Daar worden we uitgebreid voorgelicht over de verschillende Aboriginal talen en verhalen. Er hangt prachtig werk, heel erg verschillend. Dat is dus afhankelijk van welke stam de kunstenaar afkomstig is.

Als we inchecken bij het Mercure hebben we weer gratis upgrate. Ze zien ons duidelijk voor vol aan. Maar wel met een kakkerlak in de badkamer....ggrrr...! Arie vangt hem deskundig onder een glas. Verrassing morgenochtend voor de schoonmaaksters!

We eten in Uncle’s Tavern, het is daar een relaxt zootje, lekker eten, 4 televisies aan. Op een van de schermen de wedstrijd Ajax - Tottenham Hotspur....en..ze verliezen. Nee toch...ja toch! Getver! Dan smaakt het eten ineens een stuk minder! Wel leuk dat we aan de andere kant van de wereld Frenkie kunnen volgen!

De komende 2 dagen vliegen. Nee, geen vliegen, maar vliegen. Vliegen dus, van Alice springs via Adelaide naar Sydney en dan naar Brisbane. We hebben er zin in....ppffttt...